Mja 926 lat od nadania herbu miasta Więcbork
W tym roku obchodzimy jubileusz 926 lat obecnego herbu miasta Więcbork nadanego w 1087r. przez Księcia Władysława Hermana za obronę Płocka przed Jaćwingami w 1087r. ówczesnemu właścicielowi miasta Przecławowi Grzymała poprzez wyrażenie zgody na otwarcie bramy w herbie Grzymała i umieszczenie w niej rycerza w zbroi.
Przecław Grzymała miał syna Mikołaja który był kasztelanem z Biechowa jako dziedzic Więcborka i Potulic siedziby zamkowej Grzymalitów. Synami Mikołaja z małżeństwa z Kochną Ostrorogą był Pietrasz i Przecław. Starszy syn Pietrasz, wojewoda kaliski był założycielem linii, która w 1506r. od nazwy swojej siedziby przybrała nazwisko Potulickich. Syn Pietrasza Domosław Grzymalita kasztelan Rogoziński sprzedał w 1375r. miasto rodzinne Grzymalitów Więcbork i jego siedzibę zamkową rodowi Pęperzyńskich (także Pamperzyńskich herbu łodzia).
Już czas najwyższy by władze miejskie przywrócił ten prastary herb więcborski Piastów, będący zarazem herbem pierwszych i ostatnich właścicieli Więcborka Grzymalitów i Potulickich herbu Grzymała wywodzących się z tej samej rodziny.
Z więcborskimi Grzymalitami spokrewniony był też więcborski ród Pałuków który posiadał w mieście trzeci drewniany zamek mieszczący się na wzgórzu Świętej Katarzyny w Więcborku, w okolicach obecnego budynku KBS Więcbork i byłego kościoła pod tym samym wezwaniem z przed 1000 lat, gdzie dziś mieści się kaplica cmentarna wybudowana 270 lat temu przez Potulickich. Ród Pałuków wywodzi się z czeskiej rodziny Sławnikiewiczów, z tego rodu pochodził również św. Wojciech. Brat św. Wojciecha – Sobibór przybył na dwór Bolesława Chrobrego i jako rycerz walczył u jego boku.
Tak proszę państwa Więcbork to kolebka polskiego chrześcijaństwa wspominają też o tym źródła kościelne mówiące w prost że Więcbork jest tak stary jak świat, choć dziś tego nie widać. To tu też miały miejsce wielokrotnie objawienia Maryjne, jedno z pierwszych miało miejsce ponad 900 lat temu kiedy jak głosi legenda Matka Boska szła z Więcborka do Górki Klasztornej i odcisnęła swoje stopy na kamieniu który przetrwał ponad 900 lat i do dziś jest powszechnie dostępny w Zabartowie k/Więcborka.
Zatem najstarsze sanktuarium Maryjne w Polsce jest w Więcborku, a nie jak mylnie twierdzono w Górce Klasztornej oddalonej o kilometr od Łobżenicy, która w tym czasie była podporządkowana Więcborkowi. Trzeba też wspomnieć, że obecny kościół katolicki w Więcborku jest już, czwartym wybudowanym w obecnym miejscu, a piątym w całej historii miasta i od zarania był on pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. W opisie wizytacyjnym więcborskiego kościoła katolickiego z 1405r. czytamy, że kościół w Więcborku istniał od niepamiętnych czasów!!!
Na marginesie dodam, że w czasach Królestwa Polskiego, Łobżenica i Górka Klasztorna należały do Więcborka i tam bito polskie monety ówczesnego państwa polskiego, którego zarząd nad dobrami ziemskimi był w więcborskich zamkach królewskich.
To właśnie więcborski ród Grzymalitów i Potulickich jest najstarszym rodem szlacheckim w Polsce. Szkoda, że ślepe i głuche władze miejskie Więcborka nie chcą o tym pamiętać, przecież tu nie ma czego się wstydzić !!!
Za dziełem Otto Goerkie Der Kreis Flatow z 1918 roku ujawniam opis Herbu miasta Więcbork z 1087r. :
”Widmo upiorne przeszłości pozostało dotąd w waszym herbie Więcborka obronny mur w nim brama rozwarta, w bramie mąż zbrojny w szyszaku ze spuszczoną przyłbicą. Nad murem trzy wieżyce, nad niemi unoszą się trzy korony. Można by pomyśleć – brama rozwarta dla przybyszów, nad wszystkim góruje Unia troistej Rzeczypospolitej Polski, Litwy i Rusi. Herb Więcborka przywodzi najdawniejszych panów tej ziemi(….)”, czyli miasta Więcbork.
Tomasz Bracka