29 marca 2024

Mija 78 rocznica deportacji tysięcy mieszkańców Więcborka i obecnego województwa kujawsko – pomorskiego do sowieckich obozów koncentracyjnych w ZSRR na rozkaz Józefa Stalina, Mołotowa, Berii i władz PRL i ZSRR !

Mija 78 rocznica deportacji tysięcy mieszkańców Więcborka i obecnego województwa kujawsko – pomorskiego do sowieckich obozów koncentracyjnych w ZSRR na rozkaz Józefa Stalina, Mołotowa, Berii i władz PRL i ZSRR ! W Więcborku i województwie kujawsko – pomorskim rozpoczęły się od stycznia 1945 roku pierwsze egzekucje i aresztowania rdzennej ludności polskiej, którą bezprawnie pozbawiano domów, lasów, gospodarstw rolnych robiąc miejsce dla przesiedleńców ze wschodu, a następnie wysyłano do sowieckich obozów koncentracyjnych w PRL i ZSRR. Ta zbrodnia ludobójstwa komunistycznego z 1945 roku dotyczy 100 000 Polaków z całego obecnego województwa kujawsko – pomorskiego i pomorskiego !  Przypominam, że w samym PRL utworzono ponad 300 obozów koncentracyjnych w miejscu hitlerowskich obozów zagłady w tym w Potulicach i Oświęcimiu !!!

Do dziś zarabowane mienie przez władze PRL i III RP nie zostało zwrócone okradzionym sybirakom. Największa komunistyczna masakra odbyła się w byłym kościele ewangelickim na Placu Wolności w Sępólnie Kr. Miejscowi UBecy i NKWDowcy upchnęli słabych i starych mieszkańców Więcborka i Sępólna, a następnie spalili ich żywcem. Do dziś brak tam nawet lichej tablicy przypominającej o tej okrutnej komunistycznej zbrodni ludobójstwa popełnionej na narodzie Polskim w PRL.

Sowieci i władze komunistyczne PRL potraktowały te tereny jako niemieckie, choć były to Polskie tereny od ponad 1000 lat.  Trzeba przypomnieć, że w czasach II Rzeczpospolitej Polskiej 101 lat temu miasto i gmina zbiorowa Więcbork kończyły granicznie terytorium Polski, a granica Polsko – Niemiecka była na rzece Łobzonka we wsi Dorotowo. Podobnie było w  latach 1807 – 1815 r. kiedy w mieście i gminie Więcbork kończyło się Wielkie Księstwo Warszawskie za sprawą Napoleona Bonaparte, który włączył miasto i gminę Więcbork na mocy Pokoju w Tylży do Wielkiego Księstwa Warszawskiego w Departamencie Bydgoskim.

Wobec tych faktów trzeba stanowczo stwierdzić, że Więcbork jest bardziej Polski niż pozostałe fragmenty państwa, które wówczas stanowiły terytorium zaborców Pruskich, Rosyjskich i Austro – Węgierskich. To właśnie Wielkie Księstwo Warszawskie od 1807 r. do 1915 roku było powiewem wolności i namiastką państwa polskiego w czasach zaborów przygotowując wolności dla Polski już w 1918 roku, a dla Więcborka 101 lat temu 23 stycznia 1920 roku. Trzeba też wspomnieć, że w czasach Królestwa Polskiego więcborskie zamki Grzymalitów, Pałuków, Zebrzydowskich i Potulickich stanowiły zarząd nad dobrami Królestwa Polskiego. To właśnie w Więcborku tworzyła się Polska począwszy od Mieszko I-ego który miał we władaniu prastary VII wieczny więcborski gród obronny zlokalizowany na moich terenach rodzinnych przy obecnej plaży miejskiej od początku państwa Polan.

Powróćmy jednak do deportacji, wielu bezbronnych ludzi w tym dzieci zostało spędzonych w styczniu, lutym i marcu 1945 r. na więcborski rynek po czym upchnięto ich w kościołach ewangelickich w Więcborku i Sępólnie, a następnie spędzono jak bydło do bydlęcych wagonów sowieckich i ubeckich pociągów wysyłając do sowieckich obozów zagłady w ZSRR. Wedle relacji świadków miały miejsce trzy deportacje w styczniu, lutym i marcu 1945 r, zesłańców wywożono na Ural i Syberię w ZSRR oraz do komunistycznych obozów koncentracyjnych w PRL. Jazda pociągiem do sowieckich obozów koncentracyjnych w ZSRR trwała kilkadziesiąt dni dlatego wiele osób umierało w trakcie podróży z głodu i osłabienia. Po przyjeździe na miejsce mieszkańcy Więcborka trafili do sowieckich obozów koncentracyjnych NKWD nr 506 oddział 5 w miejscowościach Mijas, Dynaburg, Kopiejsk, Czelabińsk.

Na miejscu osadzono ich w obozowych gliniankach po kilkaset osób i zmuszano do niewolniczych prac przy wyrębie drzew oraz w kopalniach węgla i uranu. Wielokrotnie brakowało jedzenia, a praca trwała prawie całą dobę. Trzeba dodać, że kilku mieszkańców Więcborka uciekło na pieszo z sowieckich obozów na Syberii i przybyli po długiej wędrówce do Więcborka, wśród nich był mój wujek Joachim Bracka i pan Leon Rook. To co Rosjanie i komuniści z PRL z UBP uczynili Polakom w 1945 r. w Więcborku jest wielką zbrodnią ludobójstwa popełnioną na mieszkańcach naszego miasta i gminy oraz województwa kujawsko – pomorskiego oraz całym narodzie Polskim !!!

Ta komunistyczna PRLowsko – Rosyjska zbrodnia ludobójstwa jest nadal zatajana przez władze Więcborka,  Powiatu Sępoleńskiego i Urzędu Marszałkowskiego w Toruniu, poprzez celowe nieczczenie pamięci ofiar tej zbrodni, która obejmuję tysiące poszkodowanych z całego województwa kujawsko – pomorskiego. Śledztwo w tej sprawie prowadził 14 lat bydgoski i gdański IPN pod sygn. akt S25/01/Zk i wskazano winnych tej zbrodni byli nimi Władze ZSRR i PRL !!! Już czas najwyższy Prezesie IPN, władzo Więcborka i panie marszałku województwa Piotrze Całbecki otoczyć należyta pamięcią i czcią ofiary tej komunistycznej zbrodni ludobójstwa z czasów PRL, tak jak Pan to czyni z innymi tragicznymi rocznicami związanymi z naszym regionem. Mieszkańcy Więcborka i powiatu czekają na pamięć i słowo przepraszam już 78 lat czas to słowo wydukać rodziną ofiar okupacji sowieckiej w PRL  !!!

Oto nazwiska niektórych mieszkańców Więcborka deportowanych z Więcborka w 1945 r. do sowieckich obozów zagłady : Joachim Bracka, Jan Fojut, Miron Czarnecki, Franciszek Kozłowski, Franciszek Dubielski, Aleksy Dywel, Józef Adamczewski, Kazimierz Siuda, Stanisław Wachs, Henryk Piotrowski, Tadeusz Węgierski, Czesław Kamiński, Józef Madajski, Karol Altman, Józef Urbański, Zenon Fridrichowicz, Antoni Berndt, Maciej Sadowski, Edmund Grochowski, Władysław Fiedler, Fryderyk Tecław, Piotr Meller, Leon Rook, Feliks Małek, Maciej Sadowski, August Semrau, Teofil Gilka, Eugienia Grzesik, Zofia Poczwardowska, Jerzy Jaskólski, Zdzisław Jaskólski, Maria Olesińska, Janina Olesińska, Jaskólska Aniela, Władysława Andrysiak, Wiktoria Kosieniak, Janina Słoma, Wacława Plutka, Błociński, Kowalski, Flis, Grzesiak, Bocianowska i wielu innych mieszkańców Więcborka z których znaczna część poległa w sowieckich obozach zagłady lub zmarła w trakcie wielotygodniowej podróży w bydlęcych wagonach 78 lat temu z Więcborka na Syberię w 1945 r.

Chwała bohaterom i poległym sybirakom z Więcborka o których zapomina od 78 – lat lokalna sezonowa władza Więcborka i Rada Miejska Więcborka. Już czas najwyższy zacząć czcić pamięć deportowanych i pomordowanych przez władze PRL i ZSRR mieszkańców Więcborka w latach 1945-1946 r. Ten sam apel kieruję do posłów i senatorów na Sejm RP oraz radnych wojewódzkich ! Już czas najwyższy zadbać o prawdę i pamięć historyczną o tej zbrodni ludobójstwa w corocznych uroczystościach wojewódzkich czcząc deportowanych i pomordowanych mieszkańców Więcborka, którzy polegli w 1945 r. z rąk zbrodniarzy stalinowskich i komunistycznych w czasach nieboszczki PRL.

Tu też potrzeba solidnej publikacji naukowej na temat tej strasznej zbrodni z 1945 roku i to też jest zadanie dla lokalnych i wojewódzkich polityków, którzy w swojej bezczynności zatajają tą komunistyczną zbrodnie. Czas władzo przerwać to milczenie! Rodziną pomordowanych i deportowanych składamy wyrazy głębokiego współczucia i wierzymy, że kulisy tej zbrodni zostaną w pełni wyjaśnione. Wierzymy, że pamięć o deportowanych  do ZSRR i pomordowanych tam mieszkańcach Więcborka w 1945 r. z rozkazu komunistycznych władz PRL i sowieckich Józefa Stalina ! Apeluję aby już więcej zbrodnia ta nie była wymazywana z pamięci mieszkańców naszego miasta, gminy, województwa oraz kraju za sprawą nieodpowiedzialnych władz, wojewódzkich, powiatowych i miejskich Więcborka.

Nawiązując do komunistycznej rocznicy wyzwolenia czyli zniewolenia i sowiecko – komunistycznej okupacji Więcborka i powiatu załączam zdjęcia kościoła ewangelickiego w Sępólnie Kr na Placu Wolności, gdzie UBP spaliło z NKWD setki niewinnych mieszkańców Więcborka i powiatu sępoleńskiego po zakończeniu II Wojny Światowej. Jednym z ocalałych, który wydostał się z płonącego kościoła z ludźmi jest żyjący do dziś Pan Kotke z Więcborka !!! To skandal by w tym miejscu nadal stał pomnik zwycięstwa w Sępólnie, a władze powiatu składały tam kwiaty dla oprawców stalinowskich winnych tej zbrodni ludobójstwa i spalenia ludzi w świątyni. Ten plac powinien nazywać się palcem męczeństwa, a nie zwycięstwa !!!

Podobnie było w Więcborku na Rynku, gdzie spalono domy z ludźmi !!! Były też takie akcje jak gwałcenie nagich kobiet w Lubczy przywiązanych do płotów przez UBP i NKWD, czy zbiorowy gwałt na właścicielce rybakówki przy ul. Potulickich w Więcborku, którą sowieccy zwyrodnialcy przybili na znak krzyża do drzwi i gwałcili zbiorowo, a jak już się im to znudziło to konające zwłoki przybite do drzwi wrzucili na jezioro więcborskie.

Na uwagę zasługuje też liczba ofiar sowieckich z tak zwanego wyzwolenia Więcborka w 1945 r, dziś już wiemy że są to ofiary alkoholizmu, gdyż po spaleniu pałacu w Runowie by się ogrzać sowieci upajali się w miejscowej gorzelni, a następnie zamarzali pijani w rowach lub pływali w kadziach gorzelnianych. Podobnie było przy gorzelniach w Jastrzębcu i Sypniewie. Na szczęście za sprawą ustawy Sejmu RP wszystkie symbole komunistyczne znikły z przestrzeni publicznej w tym wszystkie komunistyczne nazwy więcborskich ulic !!! 

Pytam jakim prawem władze lokalne i powiatowe od 78 lat ignorują i wyszydzają prawdziwych polaków i bohaterów jakimi są więcborscy sybiracy z 1945 r. a celebrują bandytów i zbrodniarzy komunistycznych jak w Sępólnie Kr. !!! Poprzez taką postawę władze lokalne plują rodziną sybiraków prosto w twarz od 78 lat zatajając tą okrutną zbrodnie ludobójstwa popełnioną na Narodzie Polskim przez więcborskich i sępoleńskich komunistów z PRL i NKWD, którzy pozbawili więcborskich sybiraków, wolności, godności, własności i życia !!! Chwała więcborskim sybirakom i wieczna pamięć w rozpoczętym właśnie 78 roku tej okrutnej komunistycznej zbrodni ludobójstwa  !!!

Oddziałowa Komisja w Gdańsku (stan na maj 2020 r.)

Śledztwa zakończone wydaniem postanowienia o umorzeniu

Zbrodnie komunistyczne.

4. W sprawie masowych deportacji obywateli polskich w okresie od końca stycznia 1945 r. do 1947 r. z powiatów: bydgoskiego, toruńskiego, grudziądzkiego, świeckiego, nowomiejsko lubawskiego, brodnickiego, wąbrzeskiego, rypińskiego, lipnowskiego, chełmskiego, chojnickiego, tucholskiego i sępoleńskiego (S 25/01/Zk).

Ujawniono, iż łącznie wywieziono ponad 12 000 mieszkańców tej części Pomorza i Kujaw. Działania te stanowiły represję wobec tej grupy ludności i poważne prześladowania z  powodu przynależności do określonej grupy narodowościowej, a polegającej na osadzeniu w obozach pracy na terenie byłego ZSSR w celu zmuszenia do niewolniczej pracy  połączonej ze szczególnym udręczeniem. Deportacje przeprowadzono na podstawie decyzji wydanych przez Państwowy Komitet Obrony ZSRR, a realizowanych przez funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa państwa komunistycznego PRL.  W toku przeprowadzonego postępowania zebrano materiał dowodowy w postaci zeznań osób deportowanych, a w przypadku ich śmierci – osób najbliższych,   oględzin zachowanych materiałów archiwalnych z zasobów Archiwów Państwowych w Bydgoszczy, Toruniu, Olsztynie,  Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie, IPN – Delegatury w Bydgoszczy, akt postępowań sądowych w sprawach o uznanie za zmarłych lub stwierdzenie zgonów wydanych przez sądy z terenu objętego przedmiotem śledztwa, danych uzyskanych ze Związku Sybiraków dotyczących członków związku, materiałów archiwalnych w postaci decyzji, zarządzeń  i porozumień wydawanych przez władze polskie i radzieckie, a regulujących kwestie prawne związane z deportacją, uzyskanych z archiwów rosyjskich, Centralnego Archiwum Wojskowego   oraz na podstawie zbioru „Dokumenty i Materiały do Historii Stosunków Polsko- Radzieckich  Materiały archiwalne” oraz wykorzystano opracowania historyczne na ten temat. W czasie trwania śledztwa  dwukrotnie za pośrednictwem lokalnej prasy i Ośrodka TV w Bydgoszczy nadane zostały   komunikaty informujące o prowadzonym postępowaniu, w wyniku  których zgłosili się kolejni świadkowie. Przygotowaniem akcji deportacji ludności cywilnej zajmowały się struktury NKWD w postaci Zarządu do Spraw Jeńców Wojennych NKWD ZSRR. Ta jednostka organizacyjna od chwili powstania zajmowała się tworzeniem obozów dla jeńców i ich dozorowaniem . Władze radzieckie wykorzystywały dokumenty wytworzone przez okupanta niemieckiego, dane uzyskane od mieszkańców lub posiadane już przez NKWD,  w celu wytypowania  przeznaczonych do deportacji. Na tej podstawie wielokrotnie ( choć nie zawsze) tworzone były imienne listy. Często zatrzymanie deportowanych było kwestą przypadku. Dochodziło do nich w różny sposób : po formalnych, imiennych wezwaniach do stawiennictwa w komendanturze lub pod pretekstem zebrań wiejskich, albo też w wyniku przeszukań w miejscach zamieszkania lub nawet obław – łapanek w określonej części miasta lub wsi. Najczęściej po zatrzymaniu osoby były poddane przesłuchaniom zmierzającym do ustalenia ich powiązań z okupantem niemieckim, czy to rzeczywistych ( np. służba w wojsku niemieckim),  czy też domniemanych ( członkostwo w organizacjach młodzieżowych itp.) ale także udział w ruchu oporu w czasie okupacji. Następnie rozdzieleni byli na grupy i osadzani na dzień lub kilka  w różnych, czasem przypadkowych miejscach ( kościoły, piwnice domów , stodoły , gmachy urzędowe, szkoły ). Stamtąd pieszo lub rzadziej samochodami przewożeni byli do kolejnych punktów zbiorczych skąd, w  kolumnach pod konwojem uzbrojonych funkcjonariuszy NKWD, maszerowali przez co najmniej kilkanaście dni do obozów przejściowych w Działdowie, Ciechanowie, Poznaniu lub Rembertowie, gdzie po  kilkunastodniowym pobycie byli transportowani wagonami bydlęcymi do obozów pracy na terenie ZSRR. Osadzeni byli w łagrach, pod dozorem, bez zapewnienia podstawowych warunków sanitarnych, bytowych i żywieniowych,  wykorzystywani do niewolniczej pracy  w:  kopalniach , zakładach metalurgicznych , przy wyrębie lasu , zakładaniu podkładów kolejowych , w pracy na roli w kołchozach. Na skutek interwencji polskich władz , powrót deportowanych rozpoczął się jesienią 1945 r. choć ujawniono jednostkowe przypadki powrotów jeszcze w 1947 r.  Śledztwo zostało zakończone postanowieniem o jego umorzeniu z powodu śmierci sprawców – członków PKO ZSRR i  niewykrycia innych  współsprawców przestępstwa. źródło IPN Gdańsk https://ipn.gov.pl/pl/sledztwa/sledztwa/oddzialowa-komisja-w-gd/31541,Sledztwa-zakonczone-wydaniem-postanowienia-o-umorzeniu.html 

 

Przez prawie pół wieku był to temat tabu. Do tego stopnia, że nawet ofiarom zsyłki odmówiono prawdy w nekrologach i epitafiach. Rodzinom wolno było tylko napisać „zmarł w dalekiej, obcej ziemi”. Spośród ponad 15 tysięcy mieszkańców Kujaw i Pomorza wywiezionych w głąb ZSRR już po wyzwoleniu tych terenów przez Armię Czerwoną w 1945 r. nigdy nie wróciło ponad 2 tysiące osób. źródło https://nowosci.com.pl/cos-tu-pomorzu-uczynil-canawo/ar/11329339?fbclid=IwAR3neldiCsoH-z1k9LVS-t9DaT1fcp0s6Q2E-EQVC90F_oOFFu_5ZK2z16E

Poniżej moje wystąpienie z 2021 r. w 76 rocznicę deportacji 100 000 mieszkańców Więcborka i województw kujawsko – pomorskiego i pomorskiego do sowieckich obozów zagłady w ZSRR na rozkaz Józefa Stalina, Mołotowa, Berii i władz PRL i ZSRR ! Do dziś postkomuna III RP milczy o tej okrutnej zbrodni ludobójstwa popełnionej na narodzie Polski i licznych mieszkańcach Więcborka i powiatu więcborsko – sępoleńskiego.

https://www.facebook.com/Tomasz.Bracka/videos/10212612691672085/

Tomasz Roman Bracka

Kolejne zbrodnie komunistyczne ujawnione po moich wieloletnich interwencjach w tych sprawach w IPN. W tym katalogu jest deportacja mieszkańców Więcborka i z województwa kujawsko - pomorskiego 77 lat temu do sowieckich obozów zagłady w ZSRR - Tomasz Roman Bracka
Kolejne zbrodnie komunistyczne ujawnione po moich wieloletnich interwencjach w tych sprawach w IPN. W tym katalogu jest deportacja mieszkańców Więcborka i z województwa kujawsko – pomorskiego 78 lat temu do sowieckich obozów zagłady w ZSRR – Tomasz Roman Bracka
Kolejne zbrodnie komunistyczne ujawnione po moich wieloletnich interwencjach w tych sprawach w IPN. W tym katalogu jest deportacja mieszkańców Więcborka i z województwa kujawsko - pomorskiego 77 lat temu do sowieckich obozów zagłady w ZSRR - Tomasz Roman Bracka
Kolejne zbrodnie komunistyczne ujawnione po moich wieloletnich interwencjach w tych sprawach w IPN. W tym katalogu jest deportacja mieszkańców Więcborka i z województwa kujawsko – pomorskiego 78 lat temu do sowieckich obozów zagłady w ZSRR – Tomasz Roman Bracka

Na zdjęciu opozycjonista antykomunistyczny FMW i działacz zdelegalizowanej Solidarności w PRL Tomasz Roman Bracka, podczas demonstracji Solidarności i FMW w obronie wolności i praw człowieka na ulicach Więcborka w czasach PRL i komunizmu Demonstracja została organizowana w latach 80 - tych minionego stulecia przeze mnie Tomasza Romana Bracka
Na zdjęciu z flagą Solidarności opozycjonista antykomunistyczny Federacji Młodzieży Walczącej i działacz zdelegalizowanej Solidarności w PRL Tomasz Roman Bracka, podczas demonstracji Solidarności i FMW w obronie wolności i praw człowieka na ulicach Więcborka w czasach PRL i komunizmu Demonstracja została zorganizowana przeze mnie w latach 80 – tych minionego stulecia przeze mnie Tomasza Romana Bracka https://odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR0Zm-9A19tEpaiR-uN4lbMYdLJd3AB8Ne46u6LxMwMVH_P7PqP_SzSKuYI
Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 1989 r. nr IX/60/89 w której włączono mnie Tomasza Bracka do składu komisji WRN Bydgoszcz jako przedstawiciela antykomunistycznego Regionalnego Komitetu Organizacyjnego NSZZ Solidarność w Bydgoszczy z wskazaniem mnie przez antykomunistyczne stowarzyszenie Polityczne Prawda i Sprawiedliwość w Bydgoszczy. Powołano mnie Tomasza Bracka na członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz kolejną Uchwałą WRN Bydgoszcz z z dnia 21 grudnia 1989 r. nr X/63/89 przegłosowaną w WRN Bydgoszcz i podpisana przez Przewodniczącego WRN Bydgoszcz Pana Leonarda Maciejewskiego z ujawnieniem mojej osoby Tomasz Bracka członka komisji Kultury WRN Bydgoszcz z wszystkimi prawami radnych WRN z prawem głosu włącznie co w dokumentach załączam powyżej - Tomasz Roman Bracka
Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 1989 r. nr IX/60/89 w której włączono mnie Tomasza Bracka do składu komisji WRN Bydgoszcz jako przedstawiciela antykomunistycznego Regionalnego Komitetu Organizacyjnego nielegalnej jeszcze NSZZ Solidarność w Bydgoszczy z wskazaniem mnie przez antykomunistyczne stowarzyszenie Polityczne Prawda i Sprawiedliwość w Bydgoszczy.
Powołano mnie Tomasza Bracka na członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz kolejną Uchwałą WRN Bydgoszcz z z dnia 21 grudnia 1989 r. nr X/63/89 przegłosowaną w WRN Bydgoszcz i podpisana przez Przewodniczącego WRN Bydgoszcz Pana Leonarda Maciejewskiego z ujawnieniem mojej osoby Tomasz Bracka członka komisji Kultury WRN Bydgoszcz z wszystkimi prawami radnych WRN z prawem głosu włącznie co w dokumentach załączam powyżej – Tomasz Roman Bracka https://odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR0Zm-9A19tEpaiR-uN4lbMYdLJd3AB8Ne46u6LxMwMVH_P7PqP_SzSKuYI
Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 1989 r. nr IX/60/89 w której włączono mnie Tomasza Bracka do składu komisji WRN Bydgoszcz jako przedstawiciela antykomunistycznego Regionalnego Komitetu Organizacyjnego NSZZ Solidarność w Bydgoszczy z wskazaniem mnie przez antykomunistyczne stowarzyszenie Polityczne Prawda i Sprawiedliwość w Bydgoszczy. Powołano mnie Tomasza Bracka na członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz kolejną Uchwałą WRN Bydgoszcz z z dnia 21 grudnia 1989 r. nr X/63/89 przegłosowaną w WRN Bydgoszcz i podpisana przez Przewodniczącego WRN Bydgoszcz Pana Leonarda Maciejewskiego z ujawnieniem mojej osoby Tomasz Bracka członka komisji Kultury WRN Bydgoszcz z wszystkimi prawami radnych WRN z prawem głosu włącznie co w dokumentach załączam powyżej - Tomasz Roman Bracka
Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 1989 r. nr IX/60/89 w której włączono mnie Tomasza Bracka do składu komisji WRN Bydgoszcz jako przedstawiciela antykomunistycznego Regionalnego Komitetu Organizacyjnego nielegalnej jeszcze NSZZ Solidarność w Bydgoszczy z wskazaniem mnie przez antykomunistyczne stowarzyszenie Polityczne Prawda i Sprawiedliwość w Bydgoszczy.
Powołano mnie Tomasza Bracka na członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz kolejną Uchwałą WRN Bydgoszcz z z dnia 21 grudnia 1989 r. nr X/63/89 przegłosowaną w WRN Bydgoszcz i podpisana przez Przewodniczącego WRN Bydgoszcz Pana Leonarda Maciejewskiego z ujawnieniem mojej osoby Tomasz Bracka członka komisji Kultury WRN Bydgoszcz z wszystkimi prawami radnych WRN z prawem głosu włącznie co w dokumentach załączam powyżej – Tomasz Roman Bracka https://odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR0Zm-9A19tEpaiR-uN4lbMYdLJd3AB8Ne46u6LxMwMVH_P7PqP_SzSKuYI
Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 1989 r. nr IX/60/89 w której włączono mnie Tomasza Bracka do składu komisji WRN Bydgoszcz jako przedstawiciela antykomunistycznego Regionalnego Komitetu Organizacyjnego NSZZ Solidarność w Bydgoszczy z wskazaniem mnie przez antykomunistyczne stowarzyszenie Polityczne Prawda i Sprawiedliwość w Bydgoszczy. Powołano mnie Tomasza Bracka na członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz kolejną Uchwałą WRN Bydgoszcz z z dnia 21 grudnia 1989 r. nr X/63/89 przegłosowaną w WRN Bydgoszcz i podpisana przez Przewodniczącego WRN Bydgoszcz Pana Leonarda Maciejewskiego z ujawnieniem mojej osoby Tomasz Bracka członka komisji Kultury WRN Bydgoszcz z wszystkimi prawami radnych WRN z prawem głosu włącznie co w dokumentach załączam powyżej - Tomasz Roman Bracka
Uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 29 listopada 1989 r. nr IX/60/89 w której włączono mnie Tomasza Bracka do składu komisji WRN Bydgoszcz jako przedstawiciela antykomunistycznego Regionalnego Komitetu Organizacyjnego nielegalnej jeszcze NSZZ Solidarność w Bydgoszczy z wskazaniem mnie przez antykomunistyczne stowarzyszenie Polityczne Prawda i Sprawiedliwość w Bydgoszczy.
Powołano mnie Tomasza Bracka na członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz kolejną Uchwałą WRN Bydgoszcz z z dnia 21 grudnia 1989 r. nr X/63/89 przegłosowaną w WRN Bydgoszcz i podpisana przez Przewodniczącego WRN Bydgoszcz Pana Leonarda Maciejewskiego z ujawnieniem mojej osoby Tomasz Bracka członka komisji Kultury WRN Bydgoszcz z wszystkimi prawami radnych WRN z prawem głosu włącznie co w dokumentach załączam powyżej – Tomasz Roman Bracka https://odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR0Zm-9A19tEpaiR-uN4lbMYdLJd3AB8Ne46u6LxMwMVH_P7PqP_SzSKuYI
Lista obecności członków Komisji Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 6 lutego 1990 r  na pozycji 23 mój podpis  Tomasza Bracka  członka Komisji Kultury Komisji Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z pełnymi prawami w tym z prawem głosu ! Tak właśnie budowałem 31 lat temu wolną Polskę w WRN Bydgoszcz na przełomie PRL i III RP jako opozycjonista antykomunistyczny w PRL i przedstawiciel Solidarności w WRN Bydgoszcz co może w końcu dotrze do półgłówków, którzy chcieli to zamazać swoimi kłamstwami i pomówieniami mojej osoby  – Tomasz Roman Bracka https://odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR0Zm-9A19tEpaiR-uN4lbMYdLJd3AB8Ne46u6LxMwMVH_P7PqP_SzSKuYI
Lista obecności członków Komisji Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 6 lutego 1990 r  na pozycji 23 mój podpis  Tomasza Bracka  członka Komisji Kultury Komisji Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z pełnymi prawami w tym z prawem głosu ! Tak właśnie budowałem 31 lat temu wolną Polskę w WRN Bydgoszcz na przełomie PRL i III RP jako opozycjonista antykomunistyczny w PRL i przedstawiciel Solidarności w WRN Bydgoszcz co może w końcu dotrze do półgłówków, którzy chcieli to zamazać swoimi kłamstwami i pomówieniami mojej osoby  – Tomasz Roman Bracka https://odznaczeni-kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR0Zm-9A19tEpaiR-uN4lbMYdLJd3AB8Ne46u6LxMwMVH_P7PqP_SzSKuYI
Na zdjęciu to właśnie ja Tomasz Roman Bracka podczas demonstracji antykomunistycznej w Więcborku w czasach PRL którą organizowałem cyklicznie w rocznicę najazdu sowieckiego na Polskę 17. 09. 1939 r. Ten sowiecki pomnik spaliłem z działaczami antykomunistycznymi Solidarności i Federacji Młodzieży Walczącej w Więcborku w 1988 r. odrąbując mu czerwone gwiazdy, a na płonącym pomniku zawisł odrąbany przeze mnie siekierą szyld Komitet Miejsko Gminny PZPR z Komitetu Miejsko Gminnego PZPR w Więcborku ! Pomnik ten został usunięty z mojej inicjatywy członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz i burmistrza Maracha na początku lat 90 - tych minionego stulecia !!! - Tomasz Roman Bracka kwis.ipn.gov.pl/persons/view/03aeccf8-329b-4541-85d3-a2c6c7c8b1b9?fbclid=IwAR1oUKaxs_5mgl6XbVwhwa5_M5udH4MbHmyzgmuActkhIWujCeFGxMlaHwI
Na zdjęciu to właśnie ja Tomasz Roman Bracka podczas demonstracji antykomunistycznej w Więcborku w czasach PRL którą organizowałem cyklicznie w rocznicę najazdu sowieckiego na Polskę 17. 09. 1939 r.
Ten sowiecki pomnik spaliłem z działaczami antykomunistycznymi Solidarności i Federacji Młodzieży Walczącej w Więcborku w 1988 r. odrąbując mu czerwone gwiazdy, a na płonącym pomniku zawisł odrąbany przeze mnie siekierą szyld Komitet Miejsko Gminny PZPR z Komitetu Miejsko Gminnego PZPR w Więcborku !
Pomnik ten został usunięty z mojej inicjatywy członka Komisji Kultury WRN Bydgoszcz na początku lat 90 – tych minionego stulecia !!!
– Tomasz Roman Bracka
74 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka w tym Joachima Bracka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburgu, Kopiejsku i Czelabińsku w ZSRR
78 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka w tym Joachima Bracka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburgu, Kopiejsku i Czelabińsku w ZSRR – Tomasz Roman Bracka

Kawaler Krzyżą Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta Tomasz Roman Bracka przy grobie wujka sybiraka Joachima Bracka na cmentarzu parafialnym w Więcborku, 26. 09. 2017 r. - foto Renata Bracka
Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta Tomasz Roman Bracka przy grobie wujka sybiraka Joachima Bracka na cmentarzu parafialnym w Więcborku – foto Renata Bracka
71 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka w tym Joachima Bracka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburgu, Kopiejsku i Czelabińsku w ZSRR
78 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka w tym Joachima Bracka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburg, Kopiejsk, Czelabińsk. w ZSRR – Tomasz Roman Bracka
Moja Mama Renata Bracka przy grobie brata ojca sybiraka Joachima Bracka na cmentarzu parafialnym w Więcborku - foto Tomasz Roman Bracka
Na zdjęciu moja Mama Renata Bracka przy grobie brata Mamy ojca sybiraka Joachima Bracka na cmentarzu parafialnym w Więcborku, którego więcborscy i sowieccy zbrodniarze komunistyczni deportowali z licznymi mieszkańcami Więcborka, Powiatu i Województwa w lutym i marcu 1945 r. do sowieckich obozów koncentracyjnych w  ZSRR w Mijas, Dynaburg, Kopiejsk, Czelabińsk skąd uciekł i przyszedł na pieszo z ZSRR do Więcborka, gdzie został zrehabilitowany przez władze PRL i zamordowany po złożonych zeznaniach w Sądzie Grodzkim w Więcborku w 1947 r. – foto Tomasz Roman Bracka
MGOK Więcbork to Kościół Ewangelicki zniszczony bezprawnie przez więcborskich komunistów
 Kościół Ewangelicki zniszczony bezprawnie przez więcborskich komunistów w PRL i przerobiony na MGOK Więcbork to w tym kościele 78 lat temu komuniści torturowali i aresztowali Polaków po III Wojnie Światowej i stąd wysyłano ich do komunistycznych obozów koncentracyjnych w ZSRR w 1945 r.  – Tomasz Roman Bracka
Pierwszy z lewej mój dziadek aliant Henryk Bracka trzeci z lewej sybirak Joachim Bracka uśmiercony przez komunistycznych katów i złodziei z PRL i ZSRR !!!
Pierwszy z lewej to mój dziadek żołnierz Wojska Polskiego i aliant gen Andersa walczący pod Monte Cassino Henryk Bracka trzeci z lewej to brat dziadka sybirak Joachim Bracka uśmiercony przez komunistycznych katów z PRL i ZSRR !!! Zdjęcie wykonane w moim domu w 1937 r. – Tomasz Roman Bracka
70 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburgu, Kopiejsku i Czelabińsku w ZSRR
78 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka do obozów koncentracyjnych Mijas, Dynaburg, Kopiejsk, Czelabińsk. w ZSRR – Tomasz Roman Bracka
Miejsce spoczynku sybiraka z Więcborka Joachima Bracka deportowanego do ZSRR w 1945r. foto Tomasz Bracka
Miejsce spoczynku sybiraka z Więcborka Joachima Bracka aresztowanego i deportowanego bezprawnie przez komunistów i UBP do ZSRR  w styczniu 1945 r. foto Tomasz  Roman Bracka
Status pokrzywdzonego przez komunistów sybiraka Joachima Bracka wydany przez IPN
Status pokrzywdzonego przez komunistów z PRL sybiraka Joachima Bracka wydany przez IPN Gdańsk – Tomasz Roman Bracka
Kościół ewangelicki na Rynku w Sępólnie gdzie UBP spaliło z NKWD setki niewinnych mieszkańców Więcborka i powiatu sępoleńskiego po zakończeniu II Wojny Światowej
Kościół ewangelicki na Rynku w Sępólnie gdzie UBP spaliło z NKWD i rozstrzeliwali o 78 lat temu setki niewinnych mieszkańców Więcborka i powiatu sępoleńskiego po zakończeniu II Wojny Światowej – Tomasz Roman Bracka
Kościół ewangelicki na Rynku w Sępólnie gdzie UBP spaliło z NKWD setki niewinnych mieszkańców Więcborka i powiatu sępoleńskiego po zakończeniu II Wojny Światowej
Kościół ewangelicki na Rynku w Sępólnie gdzie UBP spaliło z NKWD i rozstrzeliwali o 78 lat temu setki niewinnych mieszkańców Więcborka i powiatu sępoleńskiego po zakończeniu II Wojny Światowej – Tomasz Roman Bracka
Przedwojenny Rynek w Więcborku zniszczony po wojnie przez komunistów
Przedwojenny Rynek w Więcborku zniszczony 78 lat temu po wojnie przez komunistów, którzy spali te domy z ludźmi w 1945 r.  – Tomasz Roman Bracka
Stalinowskie więzienie więcborskie UBP przy byłym Sądzie Grockim w Więcborku istniejące do 1955r. zapomniane miejsce kaźni i egzekucji komunistycznych przy ul. Pocztowej - foto Tomasz Bracka
Nas zdjęciu Sąd Grocki w Więcborku i stalinowskie więzienie więcborskie UBP przy byłym Sądzie Grockim w Więcborku istniejące od 1945 r. do 1955 r. zapomniane miejsce kaźni i egzekucji komunistycznych przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego,  a obecnie  przy ul. Pocztowej – foto Tomasz Roman Bracka

Dom i las z rzeką Joachima Bracka przy tamie w Więcborku
Dom i las, wody, rzeka i rodzinny młyn wodny pamiętający książąt i hrabiów Potulickich z Więcborka stanowiący własność sybiraka Joachima Bracka, a następnie Renaty Bracka przy tamie i DW 241 w Więcborku zrabowany przez komunistów i władze PRL i III RP !!!
Sybirak Henryk Piotrowski
Sybirak Henryk Piotrowski podczas wywiadu zemną 25 lat temu – foto Tomasz Roman Bracka
70 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburgu, Kopiejsku i Czelabińsku w ZSRR
78 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka do obozów koncentracyjnych w Mijas, Dynaburg, Kopiejsk, Czelabińsk. w ZSRR – Tomasz Roman Bracka