Dziś 1 maja mija 35 od skatowania mnie przez SB i MO w Więcborku po zawodach w Podnoszeniu Ciężarów w lasku w Więcborku o puchar pierwszego sekretarza PZPR w Więcborku, które to zawody wygrałem w koszuli Uwolnić Więźniów Politycznych w PRL z logo zakazanej Solidarności

 

Na znak protestu sale opuścił po mojej antykomunistycznej demonstracji na tych zawodach pierwszy sekretarz PZPR Głowacki i Naczelnik MiG Więcbork Niemczyk, a puchar pierwszego sekretarza PZPR wręczył mi trener Henryk Dueskau.

 

Po tym po zakończeniu zawodów i po wyjściu z sali MLKS Grom Więcbork w Lasku Miejskim czekało już na mnie SB i MO, zaczepili mnie i pamiętam jak powiedzieli, że ustrój ci się nie podoba i że jestem chlubą Więcborka po czym chwycili mnie za ręce i przeciągnęli w stronę Muszli Koncertowej w Lasku Miejskim tam używając gazu łzawiącego i pałek oraz rąk i nóg skopali mnie do nieprzytomności i roztrzaskali puchar który zdobyłem. Po tym skatowaniu koledzy dociągnęli mnie z lasku do domu i dwa tygodnie nie mogłem dojść do siebie po tym skatowaniu. Tak to wyglądało w PRLu w Więcborku.

 

Kolejna próba zabicia mnie miała miejsce w Runowie Kr. na terenach pałacowych w czasach PRL po otwarciu stajni pałacowej i imprezie masowej wówczas SB próbowało mnie wciągnąć do jadącego powoli białego fiata, trzymając za jedną rękę, a koledzy trzymali mnie za kolejną rękę w tym pan Pietraszewski. Po uderzeniu z buta w głowę SBeka który mnie trzymał za jedna rękę w samochodzie udało mi się uwolnić i uciec SB i MO. Ta tak dla przypomnienia wszystkim ala demokratom i ich resortowym dzieciom !