Mija 75 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka do sowieckich obozów zagłady w ZSRR na rozkaz Józefa Stalina, Mołotowa, Berii i władz PRL i ZSRR !

Mija 75 rocznica deportacji mieszkańców Więcborka do sowieckich obozów koncentracyjnych w ZSRR na rozkaz Józefa Stalina, Mołotowa, Berii i władz PRL i ZSRR oraz UBP. Już trakcie tak zwanego ”wyzwolenia” Więcborka przez Rosjan 27 styczniu 1945 r. rozpoczęły się pierwsze egzekucje i aresztowania rdzennej ludności polskiej, którą bezprawnie pozbawiano domów, lasów, gospodarstw rolnych robiąc miejsce dla przesiedleńców ze wschodu, a następnie wysyłano do sowieckich obozów koncentracyjnych w PRL i ZSRR. Ta zbrodnia ludobójstwa komunistycznego z 1945 roku dotyczy 100 000 Polaków z całego obecnego województwa kujawsko – pomorskiego !  Przypominam, że w samym PRL utworzono ponad 300 obozów koncentracyjnych w miejscu hitlerowskich obozów zagłady w tym w Potulicach i Oświęcimiu !!!

Do dziś zarabowane mienie przez władze PRL i III RP nie zostało zwrócone okradzionym sybirakom. Największa komunistyczna masakra odbyła się w byłym kościele ewangelickim na Placu Wolności w Sępólnie Kr. Miejscowi UBecy i NKWDowcy upchnęli słabych i starych mieszkańców Więcborka i Sępólna  i okolic w kościele ewangelickim, a następnie spalili ich żywcem. Do dziś brak tam nawet lichej tablicy przypominającej o tej okrutnej komunistycznej zbrodni ludobójstwa popełnionej na narodzie Polskim w PRL.

Sowieci i władze komunistyczne PRL potraktowały te tereny jako niemieckie, choć były to Polskie tereny od 1000 lat.  Trzeba przypomnieć, że w czasach II Rzeczpospolitej Polskiej 100 lat temu miasto i gmina zbiorowa Więcbork kończyły granicznie terytorium Polski, a granica Polsko – Niemiecka była na rzece Łobzonka we wsi Dorotowo. Podobnie było w  latach 1807 – 1815 r. kiedy w mieście i gminie Więcbork kończyło się Wielkie Księstwo Warszawskie za sprawą Napoleona Bonaparte, który włączył Więcbork na mocy Pokoju w Tylży do Wielkiego Księstwa Warszawskiego w Departamencie Bydgoskim.

Wobec tych faktów trzeba stanowczo stwierdzić, że Więcbork jest bardziej Polski niż pozostałe fragmenty państwa, które wówczas stanowiły terytorium zaborców Pruskich, Rosyjskich i Austro – Węgierskich. To właśnie Księstwo Warszawskie od 1807 r. do 1915 roku było powiewem wolności i namiastką państwa polskiego w czasach zaborów przygotowując powiew wolności dla Polski w 1918 roku, a dla Więcborka 100 lat temu 23 stycznia 1920 roku. Trzeba też wspomnieć, że w czasach Królestwa Polskiego więcborskie zamki Grzymalitów, Pałuków, Zebrzydowskich i Potulickich stanowiły zarząd nad dobrami Królestwa Polskiego. To właśnie w Więcborku tworzyła się Polska począwszy od Mieszko I-ego który miał we władaniu prastary VII wieczny więcborski gród obronny na obecnej plaży miejskiej od początku utworzenia państwa Polan.

Powróćmy jednak do deportacji, wielu bezbronnych ludzi w tym dzieci zostało spędzonych w styczniu, lutym i marcu 1945 r. na więcborski rynek po czym upchnięto ich w kościołach ewangelickich w Więcborku i Sępólnie, a następnie spędzono jak bydło do bydlęcych wagonów sowieckich i ubeckich pociągów wysyłając do sowieckich obozów zagłady w ZSRR. Wedle relacji świadków miały miejsce trzy deportacje w styczniu, lutym i marcu 1945 r, zesłańców wywożono na Ural i Syberię w ZSRR oraz do komunistycznych obozów koncentracyjnych w PRL. Jazda pociągiem do sowieckich obozów koncentracyjnych w ZSRR trwała kilkadziesiąt dni dlatego wiele osób umierało w trakcie podróży z głodu i osłabienia. Po przyjeździe na miejsce mieszkańcy Więcborka trafili do sowieckich obozów koncentracyjnych NKWD nr 506 oddział 5 w miejscowościach Mijas, Dynaburg, Kopiejsk, Czelabińsk.

Na miejscu osadzono ich w obozowych gliniankach po kilkaset osób i zmuszano do niewolniczych prac przy wyrębie drzew oraz w kopalniach węgla i uranu. Wielokrotnie brakowało jedzenia, a praca trwała prawie całą dobę. Trzeba dodać, że kilku mieszkańców Więcborka uciekło na pieszo z sowieckich obozów na Syberii i przybyli po długiej wędrówce do Więcborka, wśród nich był mój wujek Joachim Bracka i pan Leon Rook. To co Rosjanie i komuniści z PRL z UBP uczynili Polakom w 1945 r. w Więcborku jest wielką zbrodnią ludobójstwa popełnioną na mieszkańcach naszego miasta i gminy oraz województwa kujawsko – pomorskiego oraz całym narodzie Polskim !!!

Ta PRLowsko – Rosyjska zbrodnia ludobójstwa jest nadal zatajana przez władze Więcborka,  Powiatu Sępoleńskiego i Urzędu Marszałkowskiego w Toruniu, poprzez celowe nieczczenie pamięci ofiar tej zbrodni, która obejmuję tysiące poszkodowanych z całego województwa kujawsko – pomorskiego. Śledztwo w tej sprawie prowadził 14 lat bydgoski i gdański IPN pod sygn. akt S25/01/Zk i wskazano winnych tej zbrodni byli nimi Władze ZSRR i PRL !!! Już czas najwyższy Prezesie IPN, władzo Więcborka i panie marszałku województwa Piotrze Całbecki otoczyć należyta pamięcią i czcią ofiary tej komunistycznej zbrodni ludobójstwa z czasów PRL, tak jak Pan to czyni z innymi tragicznymi rocznicami związanymi z naszym regionem. Mieszkańcy Więcborka i powiatu czekają na pamięć i słowo przepraszam już 75 lat czas to słowo wydukać rodziną ofiar okupacji sowieckiej w PRL  !!!

Oto nazwiska niektórych mieszkańców Więcborka deportowanych z Więcborka w 1945 r. do sowieckich obozów zagłady : Joachim Bracka, Jan Fojut, Miron Czarnecki, Franciszek Kozłowski, Franciszek Dubielski, Aleksy Dywel, Józef Adamczewski, Kazimierz Siuda, Stanisław Wachs, Henryk Piotrowski, Tadeusz Węgierski, Czesław Kamiński, Józef Madajski, Karol Altman, Józef Urbański, Zenon Fridrichowicz, Antoni Berndt, Maciej Sadowski, Edmund Grochowski, Władysław Fiedler, Fryderyk Tecław, Piotr Meller, Leon Rook, Feliks Małek, Maciej Sadowski, August Semrau, Teofil Gilka, Eugienia Grzesik, Zofia Poczwardowska, Jerzy Jaskólski, Zdzisław Jaskólski, Maria Olesińska, Janina Olesińska, Jaskólska Aniela, Władysława Andrysiak, Wiktoria Kosieniak, Janina Słoma, Wacława Plutka, Błociński, Kowalski, Flis, Grzesiak, Bocianowska i wielu innych mieszkańców Więcborka z których znaczna część poległa w sowieckich obozach zagłady lub zmarła w trakcie wielotygodniowej podróży w bydlęcych wagonach z Więcborka na Syberię.

Chwała bohaterom i poległym sybirakom z Więcborka o których też zapomina od 75 – lat lokalna władza i Rada Miejska Więcborka. Już czas najwyższy zacząć czcić pamięć deportowanych i pomordowanych przez władze PRL i ZSRR mieszkańców Więcborka w latach 1945-1946 r. Ten sam apel kieruję do posłów i senatorów na Sejm RP oraz radnych wojewódzkich ! Już czas najwyższy zadbać o prawdę i pamięć historyczną o tej zbrodni ludobójstwa w corocznych uroczystościach wojewódzkich czcząc deportowanych i pomordowanych mieszkańców Więcborka, którzy polegli w 1945 r. z rąk zbrodniarzy stalinowskich i komunistycznych w czasach nieboszczki PRL.

Tu też potrzeba solidnej publikacji naukowej na temat tej strasznej zbrodni i to też jest zadanie dla lokalnych i wojewódzkich polityków. Czas odchodząca władzo przerwać to milczenie! Rodziną pomordowanych i deportowanych składamy wyrazy głębokiego współczucia i wierzymy, że kulisy tej zbrodni zostaną w pełni wyjaśnione. Wierzymy, że pamięć o deportowanych do ZSRR i pomordowanych tam mieszkańcach Więcborka w 1945 r. z rozkazu komunistycznych władz PRL i sowieckich Józefa Stalina, już więcej nie będzie wymazywana z pamięci mieszkańców naszego miasta, gminy, województwa oraz kraju za sprawą nieodpowiedzialnych władz, wojewódzkich, powiatowych i miejskich Więcborka.

Nawiązując do komunistycznej rocznicy wyzwolenia ( zniewolenia) Więcborka i powiatu załączam zdjęcia kościoła ewangelickiego w Sępólnie Kr na Placu Wolności, gdzie UBP spaliło z NKWD setki niewinnych mieszkańców Więcborka i powiatu sępoleńskiego po zakończeniu II Wojny Światowej. Jednym z ocalałych, który wydostał się z płonącego kościoła z ludźmi jest żyjący do dziś Pan Kotke z Więcborka !!! To skandal by w tym miejscu nadal stał pomnik zwycięstwa w Sępólnie, a władze powiatu składały tam kwiaty dla oprawców stalinowskich winnych tej zbrodni ludobójstwa i spalenia ludzi w świątyni. Ten plac powinien nazywać się palcem męczeństwa, a nie zwycięstwa !!!

Podobnie było w Więcborku na Rynku, gdzie spalono domy z ludźmi !!! Były też takie akcje jak gwałcenie nagich kobiet w Lubczy przywiązanych do płotów przez UBP i NKWD, czy zbiorowy gwałt na właścicielce rybakówki przy ul. Potulickich w Więcborku, którą sowieccy zwyrodnialcy przybili na znak krzyża do drzwi i gwałcili zbiorowo, a jak już się im to znudziło to konające zwłoki przybite do drzwi wrzucili na jezioro więcborskie.

Na uwagę zasługuje też liczba ofiar sowieckich z tak zwanego wyzwolenia Więcborka w 1945 r, dziś już wiemy że są to ofiary alkoholizmu, gdyż po spaleniu pałacu w Runowie by się ogrzać sowieci upajali się w miejscowej gorzelni, a następnie zamarzali pijani w rowach lub pływali w kadziach gorzelnianych. Podobnie było przy gorzelniach w Jastrzęcbu i Sypniewie. Na szczęście za sprawą ustawy Sejmu RP obecnej kadencji wszystkie symbole komunistyczne znikły z przestrzeni publicznej w tym wszystkie komunistyczne nazwy więcborskich ulic !!! To samo dotyczy komunistycznych patronów instytucji publicznych w Więcborku !!!

Pytam jakim prawem władze lokalne i powiatowe od 74 lat ignorują i wyszydzają prawdziwych polaków i bohaterów jakimi są więcborscy sybiracy z 1945 r. a celebrują bandytów i zbrodniarzy komunistycznych jak w Sępólnie Kr. !!! Poprzez taką postawę władze lokalne plują rodziną sybiraków prosto w twarz od 74 lat zatajając tą okrutną zbrodnie ludobójstwa popełnioną na Narodzie Polskim przez więcborskich i sępoleńskich komunistów z PRL i NKWD, którzy pozbawili więcborskich sybiraków, wolności, godności, własności i życia !!! Chwała więcborskim sybirakom i wieczna pamięć w rozpoczętym właśnie 75 roku tej okrutnej komunistycznej zbrodni ludobójstwa  !!!

Poniżej moje wystąpienie w 75 rocznicę deportacji 100 000 mieszkańców Więcborka i województwa kujawsko – pomorskiego do sowieckich obozów zagłady w ZSRR na rozkaz Józefa Stalina, Mołotowa, Berii i władz PRL i ZSRR !

https://www.facebook.com/Tomasz.Bracka/videos/10212612691672085/

Tomasz Roman Bracka