Więcborskie ulice widmo na Planie Miasta Więcbork i na Postanowieniu Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego w Bydgoszczy na Eurowybory 2019 r. !!!

Więcborskie ulice widmo na Planie Miasta Więcborka i na Postanowieniu Wojewódzkiego Komisarza Wyborczego w Bydgoszczy na eurowybory z ulicami widmo w Więcborku, które istnieją od kilkunastu lat tylko w Uchwale Rady Miejskiej Więcborka, która weszła w życie z dniem ogłoszenia w 2007 r. Podobnie jest na oficjalnych Planach Miasta Więcbork ! Niestety niema komu te ulice wytyczyć w Urzędzie Miejskim w Więcborku na gruncie od 12 lat co jest rażącym bezprawiem !

Mowa o więcborskich ulicach widmo: Henryka Brodatego, Mieszko II Lamberta, Dobrawy, Władysława II Hermana, Henryka Pobożnego, Władysława II Wygnańca, Bolesława IV Kędzierzawego i dalsza cześć ul. Krajeńskiej. Czas w końcu użyć gminną równiarkę i wytyczyć na gruncie te ulice po 12 latach lenistwa i bezprawia wszystkich burmistrzów i oznakować tablicami z nawami ulic !!!

Poniżej ujawniam bezprawie burmistrza Więcborka czyli uporczywe niewykonanie od 12 lat obowiązującej Uchwały Rady Miejskiej w Więcborku Nr XV/118/07 z dnia 12 grudnia 2007 r. Powyższa Uchwała powołuję 14 ulic kategorii gminnej na osiedlu Piastowskim w Więcborku, a nie drogi wewnętrzne ! Ponadto do dnia dzisiejszego burmistrz Więcborka nie wykonał tej obowiązującej od ponad 12 lat Uchwały RM Więcborka w puntach 2, 3, 4, 5,  6, 1 3 nie wytyczając na gruncie sześciu istniejących od 12 lat ulic widmo w Więcborku, widocznych jedynie na obwieszczeniach urzędowych, wyborczych i na planach miasta Więcbork !

Żeby było zabawniej wyznaczone ponad 12 lat temu przez geodetów wyżej wymienione ulice widmo wydzierżawił burmistrz Więcborka z przyległym gruntem gminnym prywatnej osobie, która od lat pobiera dopłaty unijne za miejski grunt na tych ulicach widmo na osiedlu Piastowskim w Więcborku !

Fakt ten wynikający z Uchwały Rady Miejskiej w Więcborku Nr XV/118/07 z dnia 12 grudnia 2007 r. podstępnie zatajono do protokołów PINB Sępólno Kr. oraz w Uchwale z jej uzasadnieniu Rady Miasta Więcbork Nr XXX/227/17 z dnia 29 marca 2017 r. skierowanej do NIK i do mnie Tomasz Roman Bracka oraz PINB Sępólno Kr. co jest bezprawiem !!! Tą opatrzona fałszerstwem przeciw dokumentom uchwała Rady Miejskiej Więcborka trafia do Sądu starczy błazenady i łamania prawa !

Kieruję również do Rady Miejskiej w Więcborku wezwanie do usunięcia naruszenia prawa przez burmistrza Więcborka i  ujawnienia zgodnie z właściwością dróg kategorii gminnej na całym osiedlu Piastowskim w Więcborku w oparciu o Uchwałę RM Więcbork Nr XV/118/07 z dnia 12 grudnia 2007 r. oraz wytyczenie istniejących od 12 lat pozostałych ulic widmo na tym osiedlu czyli ulic: Henryka Brodatego, Mieszka II Lamberta, Dobrawy, Władysława II Hermana, Krajeńską, Władysława II Wygnańca, Henryka Pobożnego i Bolesława IV Kędzierzawego ! To samo dotyczy pozostałych dróg kategorii gminnej w Więcborku zatajonych przez gminę Więcbork ! Pomimo tego sprawą tego bezprawia zajmie się też organ nadzorczy czyli Wojewoda Kujawsko – Pomorski !!!

Oto nie wykonana od 12 lat Uchwała rady Miejskiej w Więcborku !

 

                                              Uchwała Nr XV/118/07
                                         Rady Miejskiej w Więcborku
                                              z dnia 12 grudnia 2007

w sprawie ustalenia nazw ulic na Osiedlu Piastowskim w Więcborku.

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt. 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 )

 

                                                     Rada Miejska
                                            uchwala, co następuje:

 

                                                       § 1.

Nadać nazwę ulicom na Osiedlu Piastowskim:

1) „Piastów” ulicy oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenu położonego między ulicami Gdańską i I Armii Wojska Polskiego oraz północną granicą miasta Więcbork symbolem 5KD/G-L/,

2) „Mieszka II Lamberta” oznaczonej symbolem 16KD/G-D/, 22KD/G-D/,

3) „Dobrawy” oznaczonej symbolem 17KD/G-D/,

4) „Władysława I Hermana” oznaczonej symbolami 18KD/G-D/, 20KD/G-D/, 21KD/G-D/,

5) „Bolesława IV Kędzierzawego” oznaczonej symbolami 23KD/G-D/, 27KD/G-D/,

6) „Władysława II Wygnańca” oznaczonej symbolem 26KD/G-D/,

7) „Henryka Pobożnego” oznaczonej symbolem 28KD/G-D/,

8) „Leszka Białego” oznaczonej symbolami 12KD/G-D/, 31KD/G-D/,

9) „Leszka Czarnego” oznaczonej symbolem 32KD/G-D/,

10) „Kazimierza II Sprawiedliwego” oznaczonej symbolem 13KD/G-D/,

11) „Mieszka III Starego” oznaczonej symbolem 11KD/G-D/,

12) „Henryka IV Probusa” oznaczonej symbolem 10KD/G-D/,

13) „Henryka Brodatego” oznaczonej symbolem 16KD/G-D/,

14) „Konrada Mazowieckiego” oznaczonej symbolem 24KD/G-D/,

                                                       § 2.

Położenie ulic precyzuje Załącznik nr 1 do uchwały, który stanowi mapa z nazwami nowopowstałych ulic.

                                                       § 3.

Wykonanie uchwały zleca się Burmistrzowi Więcborka.

                                                       § 4.

Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Kujawsko – Pomorskiego.

 

Przewodniczący Rady Miejskiej

Józef Kujawiak

                                                     Uzasadnienie

Ulice dla których ustala się nazwy są nowopowstałymi ulicami na osiedlu domów jednorodzinnych w Więcborku. Całe osiedle Uchwałą z dnia 16 czerwca 1988 roku Rady Narodowej Miasta i Gminy w Więcborku otrzymało nazwę Osiedle Piastowskie a nazwy ulic na tym osiedlu dostosowano do tego okresu historycznego. Wobec powyższego wskazane jest kontynuowanie nazw ulic związanych z tym okresem.

Proponuje się nadanie nazw nowym ulicom:

1) „Piastów” – Ród Piastów – jest pierwszą historyczną dynastią panującą w Polsce. Określenie Piastowie pochodzi od imienia protoplasty dynastii Piasta. Istnieją hipotezy, że nazwa piast była określeniem urzędu pełnionego, zapewne dziedzicznie, przez członków rodu – urzędu, do którego obowiązków należało opiekowanie się (piastowanie) potomstwem księcia czy też jego domem. Piastowie zasiadali na polskim tronie od około 960 roku do 1370 roku (z przerwą na panowanie Wacława II), kiedy to zmarł Kazimierz III Wielki. Boczne linie Piastów utrzymały się na Mazowszu (do 1526 roku) i na Śląsku (do 1675 roku).

Podział kraju na dzielnice (1138) przez Bolesława Krzywoustego sprawił, że dotychczas jednolite państwo polskie rozbiło się na szereg luźno ze sobą związanych księstw.

W okresie rozbicia dzielnicowego ród Piastów podzielił się na 5 głównych linii: wielkopolską, śląską, małopolską, mazowiecką i kujawską. Za panowania ostatnich Piastów: królów Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego większość ziem polskich została na nowo zjednoczona. Stała się państwem silnym, sprawnie zarządzanym, uczestniczącym aktywnie w życiu politycznym, gospodarczym i kulturalnym Europy.

2) „Mieszka II Lamberta” – Mieszko II był królem Polski w latach 1025-1031, księciem Polski 1032-1034 z dynastii Piastów, drugim synem Bolesława I Chrobrego. Przejął władzę po śmierci ojca i prawdopodobnie wypędził z kraju swoich dwóch braci. Zorganizował dwa niszczycielskie najazdy na Saksonię w 1028 i 1030. Następnie prowadził wojny obronne przeciw Niemcom, Czechom i książętom Rusi kijowskiej. Uciekł z kraju w 1031 po ataku Jarosława Mądrego, który na polskim tronie osadził jego brata Bezpryma. Mieszko zbiegł do Czech, gdzie został uwięziony przez księcia Udalryka. Odzyskał władzę w 1032 jako książę jednej z trzech dzielnic. Zjednoczył państwo, ale nie udało mu się odtworzyć stabilnych struktur władzy.

3) „Dobrawy” – Dobrawa (lub Dąbrówka), (zm. 977) – księżniczka czeska z dynastii Przemyślidów, księżna polska, żona Mieszka I. Córka księcia czeskiego Bolesława I Srogiego, w 965 została wydana za Mieszka I. Według źródeł nakłoniła swojego męża do przyjęcia chrztu w 966 roku. Obecnie sądzi się, że zmiana wyznania Mieszka I była jednym z punktów porozumienia polsko-czeskiego.

4)„Władysława I Hermana” – (1079-1102) Był młodszym synem Kazimierza Odnowiciela, objął władzę w Polsce po wygnaniu brata, Bolesława Śmiałego. Wyniesienie swoje zawdzięczał książę możnym, których znaczenie w państwie rosło. Wielkie wpływy na dworze książęcym i w kraju uzyskał wojewoda Sieciech. Potem jednak pod naciskiem niezadowolonych możnych i własnych synów Władysław skazał Sieciecha na wygnanie oraz podzielił się władzą w kraju z synami, Zbigniewem i Bolesławem. Za rządów Władysława Hermana, podupadło znaczenie Polski również w stosunkach z sąsiadami. Książę unikał sporów z cesarstwem niemieckim i zaniechał myśli o koronacji.

5)„Bolesława IV Kędzierzawego” – Bolesław Kędzierzawy (1125-1173) w myśl testamentu ojca Bolesława Krzywoustego objął księstwa mazowieckie i kujawskie. Po wygnaniu starszego brata Władysława przejął tron krakowski i władzę seniora. Musiał stale zabiegać o jej utrzymanie, gdyż Władysław dążył do powrotu na stolicę krakowską, szukając sojuszników w papieżu i w krajach niemieckich. W 1148 r. do Polski przybywa legat papieski Gwido. Próbuje namówić książąt dzielnicowych do ponownego uznania władzy wygnanego Władysława. Bolesław został pokonany przez cesarza Fryderyka Barbarossę i zmuszony do złożenia mu hołdu w 1157 r. i zapłacenia wysokiej kontrybucji. Władysław Wygnaniec nie powrócił mimo to do Krakowa, lecz Bolesław musiał oddać jego synom Śląsk w 1163 r.

6)„Władysława II Wygnańca” – Władysław Wygnaniec (1105-1159). Najstarszy syn Bolesława Krzywoustego został pierwszym księciem zwierzchnim w myśl testamentu ojca. Obok Śląska, który stał się jego dzielnicą dziedziczną, objął dzielnicę senioralną z Krakowem i Gnieznem. Dążył do przywrócenia jedności państwa, szukając sojuszników. W 1146 r. uzyskał poparcie ze strony cesarza Konrada III i wystąpił zbrojnie przeciw braciom, nie odniósł jednak sukcesu i został wygnany. Schronił się w Niemczech. W 1157 r. doprowadził do najazdu cesarza Fryderyka Barbarossy na ziemie polskie, ale na tron senioralny już nie powrócił. Zapoczątkował linię Piastów śląskich.

7)„Henryka Pobożnego” – Henryk Pobożny (ok. 1196 – 1241) był synem Henryka Brodatego. Przejął dziedzictwo po ojcu i w latach 1238 – 1241 panował jako książę śląski, krakowski i wielkopolski. Henryk, mimo, że dość późno odziedziczył władzę po ojcu, zawsze stał u jego boku i lojalnie wspierał jego politykę. Nie był to powszechny zwyczaj w stosunkach rodzinnych tej epoki. Przyczyną takiego zachowania nie był też jego charakter – jak pokazała przyszłość stać go było na śmiałe decyzje, upór i militarne sukcesy. Od 1224 roku Henryk Pobożny został oficjalnie dopuszczony do współrządzenia, a od 1227 roku jego rola stała się bardzo ważna (ojciec Henryka został ranny i nie był w stanie sprawować pełni władzy). Uczestniczył w walkach ojca z Konradem Mazowieckim, bronił Śląsk przed najazdem Rusinów, walczył o Lubusz i zachodnią Wielkopolskę. Od 1234 roku nosił tytuł księcia Śląska i Polski. W 1238 roku przejął rządy po ojcu. Dzięki zręczności załagodził konflikt z Kościołem i przejęcie władzy odbyło się bez przeszkód.

8)„Leszka Białego” – Leszek Biały (ok. 1186-1227). Syn Kazimierza Sprawiedliwego, książę sandomierski Leszek pretendował do przejęcia stolicy senioralnej w Krakowie po swym ojcu, mając początkowo za głównego rywala Mieszka Starego, brata Kazimierza. Osadził się ostatecznie na tronie krakowskim w 1202 r. Leszek dążył do opanowania Rusi Halickiej, do której mieli pretensje także Węgrzy, nie odniósł jednak sukcesów. Zginął tragicznie pod Gąsawą, na Pomorzu, gdzie spotkał się na zjeździe z Władysławem Laskonogim i Henrykiem Brodatym. Stało się to w trakcie ucieczki spowodowanej nieoczekiwaną napaścią księcia Pomorza Gdańskiego Świętopełka.

9)„Leszka Czarnego” – Leszek Czarny (1241-1288). Syn księcia kujawskiego, brat Władysława Łokietka. Nie mając własnego potomstwa, Bolesław Wstydliwy postanowił zapisać tron krakowski księciu łęczyckiemu i sieradzkiemu, Leszkowi. Tym razem obeszło się bez walk o dzielnicę senioralną. Leszek Czarny powrócił do planów zjednoczenia ziem polskich, szukając poparcia mieszczaństwa i tłumiąc bunty możnowładców. I on jednak upragnionego celu nie osiągnął. Na rok przed jego śmiercią nastąpił trzeci najazd Mongołów, przed którym Leszek ratował się ucieczką na Węgry. Mongołowie podeszli aż pod Kraków, miasta jednakże nie zdobyli. Po jego śmierci rozpoczęły się długoletnie walki o tron krakowski.

10)„Kazimierza II Sprawiedliwego” – Kazimierz Sprawiedliwy (1138-1194). Najmłodszy syn Bolesława Krzywoustego. Pominięty w testamencie ojca, był zapewne pogrobowcem. Własną dzielnicę otrzymał dopiero po swoim bracie Henryku księciu sandomierskim. W 1177 r. bunt możnowładców przeciw Mieszkowi Staremu wyniósł go na stolicę krakowską i Kazimierz stał się księciem zwierzchnim. W 1186 r. objął księstwo mazowieckie i kujawskie. Dążył do uzyskania poparcia Kościoła i w związku z tym na zjeździe w Łęczycy w 1180 r. nadał Kościołowi w Polsce liczne przywileje. W zamian za to uzyskał zgodę na dziedziczenie dzielnicy krakowskiej dla swych potomków. Po jego nagłej śmierci osiem lat trwały walki o tron krakowski.

11)„Mieszka III Starego” – Był trzecim z kolei synem Bolesława Krzywoustego, któremu na mocy statutu ojca przypadła jako dzielnica dziedziczna Wielkopolska. Po śmierci Bolesława Krzywoustego objął władzę seniora i rządy w Krakowie oraz w całej dzielnicy senioralnej. Mieszko dążył do wzmocnienia swej władzy i powagi jako księcia zwierzchniego, co wywołało niezadowolenie i bunt możnych. Mieszko został usunięty z tronu krakowskiego i pomimo wielokrotnych prób nie udało mu się odzyskać go na stałe.

12)„Henryka IV Probusa” – Henryk IV Probus, zwany Prawym (ok. 1257/1258-1290), książę wrocławski od 1270, krakowski od 1288. Syn księcia Henryka III Białego. Dążył do zjednoczenia ziem polskich. Ukrócił anarchię feudalną, uporządkował skarbowość, przyczynił się do rozwoju górnictwa i kolonizacji miast. Rozszerzył granice księstwa rodowego, wykupił ziemię krośnieńską, uzyskał od ziemię kłodzką w dożywocie w zamian za hołd lenny z księstwa wrocławskiego, podporządkował sobie jako lenno księstwo Henryka legnickiego, księstwo głogowskie, żagańskie i szprotawskie. Był krytykowany za sprzyjanie wpływom niemieckim na Śląsku. Po synodzie w Łęczycy odstąpił od sporu z biskupem wrocławskim Tomaszem II, czym zyskał sobie przychylność duchowieństwa w staraniach o koronę krakowską. Opanował prawie całą ziemię krakowską w latach 1288-1289. Zmarł w trakcie starań o koronę polską.

13)„Henryka Brodatego” – Henryk Brodaty (1232-1238) Syn księcia wrocławskiego Bolesława Wysokiego a wnuk Władysława Wygnańca, rządził w księstwie wrocławskim. Drogą porozumienia i współpracy z innymi książętami dzielnicowymi zapewnił sobie prawa do dziedziczenia ich księstw. Dzięki temu po krótkim okresie zamętu, jaki nastąpił po śmierci Leszka Białego, udało się Henrykowi Brodatemu opanować Kraków, a potem część Wielkopolski. W ten sposób zjednoczył w swym ręku przed śmiercią (1238) poważny obszar ziem polskich.

14)„Konrada Mazowieckiego” – Konrad I Mazowiecki (1229, 1241-1243) był młodszym synem Kazimierza Sprawiedliwego. W 1202 roku na podstawie umowy ze swym starszym bratem Leszkiem Białym objął Mazowsze i Kujawy. Nękany ciągłymi najazdami Prusów, gdy nie przyniosły rezultatu organizowane przeciw nim wyprawy krzyżowe książąt polskich, sprowadził do obrony granic Mazowsza w 1226 roku zakon krzyżacki i nadał mu jako lenno ziemię chełmińską i Nieszawę. Po śmierci Leszka Białego rozpoczął walkę o sukcesję po nim, udało mu się jednak tylko przejściowo opanować Kraków w 1229 roku i ponownie w latach 1241-1243.

Tomasz Roman Bracka